आपण कधी एखादे पुस्तक लिहू शकू, असे मला वाटले नव्हते अज्ञान-अंधश्रद्धेच्या गर्तेत अडकलेल्या आणि रूढी-परंपरांच्या चक्रात गुरफटलेल्या भटक्या-विमुक्त जमातींपैकी `गोंधळी` या जमातीमध्ये मी जन्मले. बालपणापासूनच अन्याय, अत्याचार, अगतिकता, अवहेलना सहन करीतच लहानाची मोठी होत गेले. या जमातीमध्ये स्त्रियांच्या वाट्याला येणारे नरकप्राय जीवन मी जगत होते, अनुभवत होते. आपल्याला असेच जगावे लागणार आहे, याची खूणगाठ मी मनाशी पक्की केली होती. त्यामुळे आपल्याला स्वतंत्रपणे विचार करता येईल, आपले व्यक्तिमत्त्व घडविता येईल याची पुसटशी कल्पनाही मनाला शिवली नाही.श्री. दादासाहेब मोरेंशी माझे लग्न झाले आणि माझे जीवन बदलून गेले. मोरेंच्याबरोबर सभा-संमेलनांतून वावरू लागले. सामाजिक चळवळीत सहभागी होऊ लागले. माझ्यातील न्यूनगंड घालविण्यासाठी आणि मला स्वाभिमानानं उभं करण्यासाठी मोरेंनी बरेच कष्ट घेतले. त्यांच्या प्रयत्नामुळेच मी आत्मसन्मानानं जगण्यास शिकले, हे येथे नम्रपणे नमूद करणे मला आवश्यक वाटते. - विमल दादासाहेब मोरे