कृषी ही आद्यसंस्कृती होय. कृषिसंस्कृतीमुळं माणूस स्थिरस्थावर झाला आणि कला, विज्ञान, क्रीडा, आदी संस्कृतींना चालना मिळाली. या सर्वांमागं कृषिसंस्कृती आहे हे विसरता येत नाही. या सर्वांमागं माणसाची प्रयोगशील वृत्ती आहे हेही विसरता येत नाही. याच प्रयोगशील वृत्तीतून कृषिसंस्कृती बहरली. प्रस्तुत पुस्तकात कृषी क्षेत्रातील प्रयोगांची गाथा मांडण्यात आली आहे. बी पेरण्यापासून ते जैवबदली (Genetic Modification) तंत्रज्ञानापर्यंत प्रयोगशीलतेनं मजल मारली. गवतांतील बिया पक्षी खातात, या निरीक्षणानंतर बिया पेरल्या असता धान्य निर्माण होतं हे प्रयोगांती सिद्ध झालं. तथापि, बेसुमार वाढलेल्या लोकसंख्येचं पोट हे तंत्र भागवू शकत नव्हतं. अधिकाधिक उत्पादन वाढीसाठी प्रयोग आकार घेऊ लागले. कृषिउत्पादनासाठी जमीन, पाणी आणि हवामान हे घटक महत्त्वाचे असतात. जमिनीची सुपीकता वाढवण्यासाठी खतांचं नियोजन केलं जाऊ लागलं. एकोणिसाव्या शतकात रासायनिक खतांचा शोध लागला.